Lactobacillus Reuteri pomocny w leczeniu H. Pylorii
Jednym z częstszych problemów gastroenterologicznych diagnozowanych w związku z kłopotami układu pokarmowego, zarówno u dzieci, jak i dorosłych, jest zakażenie H. pylori.
Jego usuniecie często bywa problematyczne i długotrwałe, co wynikać może zarówno z odporności bakterii na antybiotyki, jak i efektów ubocznych standardowych terapii, które bywają długotrwałe, przerywane przez pacjentów.
Poniżej przedstawiam trzy badania, które dowodzą, że pomocnym w leczeniu H.Pylorii może być szczep L.reuteri.
1.
Suplementacja L. reuteri poprawia tolerancję antybiotykoterapii i ma właściwości hamujące namnażanie H. pylori.
- Lionetti i wsp. przeprowadzili badania, których celem było sprawdzenie, czy L. reuterimoże zapobiec lub zminimalizować skutki ubocznych efektów terapii eradykacyjnej H. pylori ze strony przewodu pokarmowego.
- Do badania tego włączono 40 dzieci zakażonych H. pylori (w wieku średnio 12,3 roku), które poddano 10-dniowemu standardowemu leczeniu antybiotykami.
- Badanych podzielono na grupy, w których podawano placebo lub L. reuteri ATCC 55730 (108 CFU na dobę) przez 20 dni w 1 dawce dobowej 2 godziny po jedzeniu.
- Dzieci z pomocą rodziców wypełniały formularz dotyczący występowania objawów ze strony przewodu pokarmowego przed, w czasie (5. i 10. dzień) i po leczeniu (15. i 20. dzień).
- Zastosowano 15-punktową skalę oceny ciężkości i częstości występowania tych objawów.
WYNIK:
Po 8 tygodniach wykonywano kontrolny test oddechowy. Stwierdzono, że w grupie badanej podczas eradykacji i po niej występuje mniej objawów ze strony układu pokarmowego, a także mają one mniejsze nasilenie niż u dzieci z grupy porównawczej.
2.
Natomiast Imase i wsp. analizowali wpływ podawania L. reuteri SD2112 na supresję aktywności ureazy ocenianej na podstawie testu ureazowego w bioptacie oraz mocznikowego testu oddechowego.
- W badaniu tym uczestniczyli pacjenci dorośli z zakażeniem H. pylori, grupę kontrolną stanowiło 40 zdrowych ochotników.
- Stopień zakażenia klasyfikowano jako niski, umiarkowany lub wysoki.
- Badanych losowo podzielono na grupy – w pierwszej podawano L. reuteri w dawce 108 CFU na dobę przez 4 tygodnie, a przez kolejne 4 tygodnie placebo, w drugiej zachowano kolejność odwrotną, w trzeciej podawano wyłącznie placebo.
Zdrowym ochotnikom z grupy kontrolnej przez całe 8 tygodni podawano tylko L. reuteri.
WYNIK:
Wykazano, że podawanie probiotyku powoduje zmniejszenie natężenia zakażenia H. pylori i zmniejszenie aktywności ureazowej.
Na podstawie tych badań wysunięto wniosek, że L. reuteri może być używany dla zapobiegania rozwoju objawów u osób z asymptomatycznym zakażeniem H. pylori oraz dla redukcji objawów klinicznych u pacjentów zakażonych, u których nie powiodła się eradykacja.
3.
Francavilla i wsp. analizowali, czy L. reuteri ATCC 55730 powoduje zmniejszenie intensywności zakażenia H. pylori, czy wpływa na odsetek eradykacji przy leczeniu konwencjonalnym.
- Badaniem z randomizacją objęto 40 pacjentów dorosłych zakażonych H. pylori, którym przez 4 tygodnie podawano L. reuteri 108 CFU dziennie lub placebo.
- U wszystkich pacjentów wykonano badanie endoskopowe, test ureazowy i badanie kału na obecność antygenów H. pylori – przed rozpoczęciem suplementacji, a także test oddechowy i badanie kału po 4 tygodniach leczenia.
- Po 4 tygodniach u wszystkich pacjentów przeprowadzono ponadto sekwencyjne leczenie antybiotykami.
WYNIK:
Stwierdzono redukcję intensywności zakażenia H. pylori u pacjentów leczonych L. reuteri, znaczące zmniejszenie występowania objawów ze strony przewodu pokarmowego, czego nie stwierdzano u pacjentów otrzymujących placebo.
Nie stwierdzono natomiast różnic w zakresie częstości skuteczności eradykacji. Wyciągnięto wniosek, że L. reuteri hamuje zakażenie H. pylori oraz zmniejsza występowanie objawów ze strony przewodu pokarmowego.
Jeśli dotrwaliście do końca wnioski możemy podsumować następująco.
- Suplementacja szczepem może hamować i zmniejszać objawy ze strony układu pokarmowego towarzyszące zakażeniem h.pylori.
- Nie wydaje się jednak wpływać na efekt antybiotykoterapii zakażenia.
Informacje na podstawie artykułu z Pediatrii Polskiej, Mieczysława Czerwiona-Szaflarska